ایران تکنولوژی اعمال محدودیت در اینترنت را در اختیار دارد و برنامه های آن نسبت به 2سال پیش بسیار هوشمندتر شده اند و چشم گیرترین شاخص در افزایش قابلیت فن آوری ایران، حمله استراتژیک و هدفمند به یک برنامه نرم افزاری به نام تور (Tor)، می باشد.

لیزا دافتری، نویسنده آمریکایی با اشاره به جنگ رسانه ای غرب در جریان انتشار فیلم کشته شدن نداآقاسلطان در سال 88 و استفاده از انتشار ویروسیِ اینترنتی آن پس از انجام این قتل، در مقاله ای در وبگاه فاکس نیوز می نویسد: پس از این اتفاق ایران به سمت اعمال محدودیت در اینترنت حرکت کرده است. اگرچه ممکن است ایران قادر به واردات تجهیزات جاسوسی سایبری نباشد، اما با توجه به گزارش های اخیر از دولت ایران، این کشور در حال افزایش توانایی های خود برای نظارت بر اینترنت است. بسیاری اعتقاد دارند که تهران بومی سازی تولید فن آوری های جاسوسی را آغاز كرده است.

وی افزود: این گزارش كه هفته گذشته توسط بخش تحقیقات کنگره، دفتر پاسخگویی دولت، صادر شده است، در ردیابی فروشندگان فن آوری های سطح بالای ارتباطات جاسوسی به ایران ناموفق بوده است. با این حال، کنترل اعتراضات اخیر توسط دولت نشان داد، كه مقامات ایران از تجهیزات نظارتی پیچیده ای برای کنترل مخالفین آنلاین استفاده می كنند.

پس از چهار ماه مطالعه، نتایج اعمال تحریم های گسترده تر علیه دولت ایران در جولای 2010، توسط دولت ایالات متحده، با هدف ممانعت از تجارت شرکت های صادر كننده فن آوری های حساس به ایران اعلام شد.

این سؤال مطرح است که آیا این فن آوری های ارتباطی از خارج از کشور خریداری شده و یا توسط خود ایرانیان توسعه یافته، و دولت در دفاع از انقلاب در برابر مخالفان سایبری به خودكفایی رسیده است؟

بعد از شورش های انتخابات ریاست جمهوری ایران از سال 2009، اقدامات دولت برای مقابله با مخالفان به اینترنت و شبکه های اجتماعی مانند فیس بوک، توییتر و یوتیوب، و سایت های وبلاگ نویسی، به عنوان موثرترین و عمومی ترین راه برای اتحاد و سازماندهی علیه حکومت، نیز كشیده شد.

وی در ادامه مقاله اش در فاکس نیوز افزوده است: آستین هیپ، مدیر اجرایی مركز تحقیقات سانسور و از فعالین توسعه فن آوری های افزایش آزادی اینترنت، در این باره می گوید: "من فکر نمی کنم آنها به خودكفایی كامل رسیده باشند، اما با توجه به مطالعه كتاب های راهنمای دولت ایران می توانم بگویم که آنها قطعا در حال تولید این تکنولوژی در ایران می باشند."

مدت کوتاهی پس از انتخابات سال 2009 ایران، هیپ، برنامه نویس 26 ساله ای كه در شمال کالیفرنیا زندگی می كند، ایرانیان را در مورد چگونگی استفاده از سرورهای پروکسی (فیلترشکن) برای دسترسی به سایت های اینترنتی مسدود شده، آموزش داد. او پس از مطالعه تکنولوژی دولت ایران، نرم افزاری را طراحی كرد که امكان کدگذاری داده ها و پنهان سازی فعالیت های اینترنتی را فراهم می ساخت.

"من فکر نمی کنم شرکتی این تجهیزات سانسور را بطور كامل در اختیار آنها قرار داده باشد. این تجهیزات دارای سه قسمت می باشند. قسمتی از آن فناوری است كه آنها اكنون در اختیار دارند؛ بخش دیگر برنامه هایی است كه باید از كشور دیگری تامین شود، و هر روز هم بهتر می شوند. اگر شما از سال 2009 تاكنون به آنها نگاه کنید، آنها بسیار هوشمندتر شده اند."

چشم گیرترین شاخص در افزایش قابلیت فن آوری دولت، حمله استراتژیک و هدفمند به یک برنامه نرم افزاری به نام تور (Tor)، یک برنامه عادی که در سال 2009 در تظاهرات های مردمی استفاده می شد، می باشد.

این برنامه، برای اتصال امن به اینترنت از طریق شبکه های خصوصی با توانایی پنهان كردن آدرس های آی پی، توسط آژانس های دولتی ایالات متحده تولید و توسعه یافته بود. دانلود این نرم افزار رایگان بوده و قادر به کدگذاری سابقه پیام ها و مرورگر می باشد.

تور برای مقابله با یک نوع رایج از نظارت اینترنتی موسوم به "تجزیه و تحلیل ترافیک"، که می تواند منبع و محل یک کاربر را ردیابی نماید، طراحی شده بود.

این نویسنده آمریکایی، همچنین می نویسد: تور در بهترین حالت خود، قادر بود حدود 250000 کاربر كه همزمان به شبکه آن متصل شده بودند را از فناوری نظارتی محافظت نماید. تعداد کاربران در ایران پس از اغتشاشات به بیش از دو برابر افزایش یافت.

در اوایل ژانویه سال جاری، بیش از 95 درصد از اتصالات شبكه تور، توسط مركز خدمات پهنای باند در ایران منهدم شد. به گفته کارشناسان، دولت ایران سال ها برای رهگیری و از كار انداختن این برنامه تلاش كرده است.

هیپ می افزاید: "ایجاد وقفه در این فن آوری، چیز شگفت انگیزی نیست. مشکل در سرعت انتقال پیام ها می باشد، مثل اداره پست كه برای اطلاع از محتوای نامه ها آنها را باز می كند. تصور کنید این كار یک میلیون بار در ثانیه اتفاق می افتد. آنها مجبور نیستد چیز جدیدی کشف كنند؛ كافی است هزینه بیشتری كرده و سرعت انجام این كار را افزایش دهند."

دولت ایران در تلاش گسترده برای کنترل مخالفین جمهوری اسلامی در جریان "جنگ نرم" و مقابله با نفوذ و تاثیر افكار و ایده های خارجی، تهاجمی ترین تاکتیک خود را در اوایل سال جاری، با برنامه اینترنت ملی و قطع دسترسی ایران به اینترنت جهانی(؟) از اوایل اوت و به موازات آن راه اندازی یك شبکه قانونی اسلامی یا "حلال" را اعلام كرد، كه دولت را به مسدود نمودن سایت های مخالفین ایران قادر می سازد.

اگرچه کارشناسان می گویند که ممنوعیت كامل خدمات اینترنتی پهن باند در سراسر ایران، به نظر كار بسیار جسورانه ای می آید، اما گزینه استفاده از سیستم شبکه ای دوگانه به طور کامل امکان پذیر بوده و در کوبا و کره شمالی اجرا شده است.

وی همچنین می نویسد: در پاسخ به افزایش اعمال محدودیت در ارتباطات، وزارت امور خارجه آمریكا، 2 میلیون دلار کمک مالی به پروژه دسترسی ایمن به اینترنت قابل حمل از طریق تلفن های همراه توسط مخالفین در ایران اختصاص داد. این سیستم مستقل، به نام "اینترنت چمدانی" به طور مخفیانه قابل حمل بوده و به راحتی می توان آن را از مرزهای حساس نیز رد نموده و به سرعت یك ارتباط بی سیم را با آن برقرار كرد. این فناوری برای عبور از سانسور و قطع ارتباطات، توسعه یافته است.

هفته گذشته، رضا تقی پور، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران، اعلام کرد که ایران آماده مبارزه با طرح اینترنت چمدانی، كه آن را طرح "تروریسم سایبری" آمریكا خواند، می باشد.

اینترنت چمدانی بر اساس یك فناوری بی سیم و تقریبا بصورت غیرقابل رهگیری، برای عبور از محدودیت های ارائه دهندگان خدمات اینترنتی در ایالات متحده و سراسر جهان، ساخته شده است. تنها راه برای مقابله با آن استفاده از دستگاه های مسدود كننده (جمر jammer) با فرکانس رادیویی بالا است.

هیپ می گوید: "آنها نمی توانند به طور کامل ارتباط را قطع كنند، چرا که برای كارهای بانكی و دولتی خود به آن احتیاج دارند."
وی در انتها می افزاید: "اگر شما منبع ایجاد ارزش اقتصادی را مختل كنید، با مشکل بزرگتری روبرو خواهید شد، دولت ایران نیز از این موضوع مطلع است."

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: